Dit was de eerste loop sinds mijn zwemavontuur (DH2TX2013) en tevens de eerste keer dat ik meedeed aan deze loop. Met zijn 15 kilometer is dit zeker niet de langste afstand die ik gelopen heb. De uitdaging zat hem in de hoogteverschillen. Gelukkig liep ik dit evenement niet alleen. Samen met broer Stefan en neef Niels zijn we deze uitdaging van het heuvelrijke landschap aangegaan!

Mooiste van Nederland – snelste ter wereld

Het parcours van de Scholten Awater Zevenheuvelenloop staat al jaren bekend als het mooiste van Nederland. Het is echter ook het snelste parcours ter wereld. Het wereldrecord bij de mannen is gelopen op de heuvels tussen Nijmegen en Groesbeek in 2010 door Leonard Komon (41.13). Bij de vrouwen heeft Tirunesh Dibaba in 2009 het wereldrecord gelopen (46.28). Het parcours is één ronde van precies 15 kilometer. Het parcours is geheel geasfalteerd en verkeersvrij. Start en finish liggen op de Groesbeekseweg ter hoogte van de Sumatrastraat. Vandaar gaat het verder over de Nijmeegse Baan, Derde Baan, Zevenheuvelenweg, Meerwijkselaan, Post weg, Molenbosweg, Oude Kleefsebaan, Kwakkenbergweg, Postweg, Gelderselaan en Groesbeekseweg. De eerste vijf kilometers zijn verraderlijk door het vals plat. Het middenstuk kent enkele pittige heuvels en voert over de Zevenheuvelenweg, de laatste vier kilometers gaan overwegend vals plat naar beneden.

Het parcours

Hoogtegrafiek

Op de grafiek zijn drie voor het hoogteverloop belangrijke punten aangegeven. Op 5,5 km komt een einde aan de lange klim vanaf de start. Het 10 km punt ligt aan het begin van de Postweg en markeert de start van de zwaarste kilometer van het parcours. Vanaf het 11 km punt gaat het voornamelijk bergaf, op weg naar de finish. De beruchte Zevenheuvelenweg is in deze grafiek zichtbaar als de vier heuveltjes in het midden van het parcours. Lees alles over deze loop en de hieraan voorafgaande trainingen: #zevenheuvelenloop.

Bron: officiële website

Verslag

Het is zondagochtend: 09:30. Ik heb me even opgefrist onder de douche en een ontbijtje gegeten.
Al gauw voegen zich ook neef Niels en broer Stefan, want om 10:00 is het zo ver: op naar Nijmegen voor de Zevenheuvelenloop.

Het beloofd een lange rit te worden. We boffen maar; vader Johan heeft zich bereid gevonden om als supporter en chauffeur mee te gaan naar Nijmegen. Het was inderdaad een dikke 2 uur rijden, maar  voor ons gevoel waren we er eigenlijk zo; de sterke verhalen waren niet van de lucht. Een parkeerplek zoeken en hoppa; op naar het startvak.

We waren ruim op tijd waardoor we nog wel even moesten wachten totdat we van start mochten gaan. Het nadeel hiervan is dat we in de kou stonden en dus ons best moesten doen om warm te blijven. Het moment dat de massa begon te bewegen en lopen kwam dus als geroepen.

Vanaf de start ben ik samen met mijn broertje op gaan lopen, daar wij hetzelfde tempo lopen. Niels heeft nog even achter ons aan gelopen, maar is op een gegeven moment z’n eigen race gaan lopen. Ons streven was een tijd onder de 1:20:00. Dat leek ons gelet op de heuvels en de drukte een mooie strakke tijd. Vader en coach Johan vond deze tijd iets te opportunistisch dus wij hadden een extra drive om juist ons doel te behalen. Het was de eerste keer dat we meededen aan deze loop, dus we wisten niet zo goed wat we moesten verwachten. We hadden ons van te voren een beetje gek lopen maken met het heuvelachtige landschap, dus we hadden verwacht dat het een zware loop zou worden. In de praktijk bleek dit echter heel erg mee te vallen. Nu wil ik ook niet beweren dat het een makkie was; uiteraard ging het allemaal niet vanzelf. Maar ik moet wel heel eerlijk zeggen dat ik van begin tot eind echt lekker gelopen heb!

De eerste 5 kilometer bestonden uit vals plat omhoog. In de praktijk hebben we hier echter niet zo veel van gemerkt. Op de Derdebaan kwamen we langs een golfbaan; niet vergeten om hier eens met gappie Daan een balletje te gaan slaan. Voor ons gevoel zaten we redelijk snel op de 10 kilometer, na ook de beruchte Zevenheuvelenweg te hebben getrotseerd. Hier werden we getrakteerd op de eerste serieuze klim, maar vooral ook een gigantisch mooi uitzicht. Wat een kick om al die lopers in de verte vanuit het dal de heuvel op te zien gaan! En wat een snelheid kan je maken heuvel afwaarts! Alsof je vliegt. Volgens de ‘statistieken’ is het 10 kilometer-punt tevens het zwaarste punt, maar zo heb ik het niet ervaren. Ook hier ging het allemaal redelijk gemakkelijk, en kon ik mooi samen met Stefan het tempo bewaren. Weer richting het centrum van Nijmegen werd het langs het parcours weer wat drukker en werd je richting de finish toegejuicht. Nog een korte eindsprint en vervolgens ben ik samen met Stefan in een tijd van 01:18:17 gefinisht. Neef Niels finisht niet veel later in een tijd van 1:27:14. Allemaal onze doelen bereikt: ik samen met Stefan binnen de 1:20:00 en Niels heeft de loop binnen de 1:30:00 gedaan. We mogen trots zijn op onszelf en dat zijn we dan ook.

Volgens de traditie van de ‘Horntjes’ hebben we onze verloren koolhydraten en eiwitten aangevuld met een patatje en een snackje. Niet heel verantwoord maar ach, je wilt wel eens wat. Nu nog een lange autorit naar huis; moe maar  voldaan. Het is een stuk stiller dan op de heenweg, maar niet minder gezellig. Niets is leuker dan een evenement als dit met zijn allen te beleven.

De statistieken:

Afstand: 15,23 km
Duur: 01:18:37*
Tempo: 05:10 min/km
Gemiddelde snelheid: 11.63 km/u
Max. snelheid: 14,59 km/u
Hoogte winst/verlies: 162 meter/165 meter (dat zijn nog eens cijfers!)
Hoogste stijging: 26 meter
Hoogste daling: 38 meter

*Tijd en afstand wijkt (iets) af met de officiële meting van MyLaps. 

#StravaProveIt:

Foto’s:

Neef Niels heeft door middel van iMovie nog een leuke video gemaakt: