Samen met Daan, William en Niels vorm ik DaNiWiSe; een vriendengroepje van 4 man. Elk jaar doen we mee met het Telesport-tourspel; een spelletje waarmee je dagelijks moet voorspellen wie een etappe wint, wie er in het geel rijd, wie de beste sprinter is..you get the idea. De winnaar van het tourspel wint dan vervolgens een t-shirt, uitgekozen door de verliezers. Wij zijn deze traditie vorig jaar begonnen en ik hoop dat deze traditie nog jaren zal voortduren.

Vorig jaar was Daan de winnaar. Na een gezamenlijk sportief avontuurtje te hebben gedaan (namelijk de Houtribdijkrun) gingen we lekker eten bij een wok-restaurant om daar de prijsuitreiking te doen. Het leek ons leuk om ook dit jaar weer iets soortgelijks te doen. Daan liep al een tijd met het idee om met zijn allen een rondje Texel te fietsen. Echter niet op de racefiets, maar op de gewone (stads)fiets. Zo geschiedde…

Het verslag:

Het was begin oktober. Van te voren zou het dan ook even spannend zijn of het weer wel zou meewerken. Het zou echter de gehele dag (redelijk) droog blijven dus het plan kreeg een go. met de boot van half 2 gingen we met zijn vieren richting Texel. We hadden elkaar al een tijdje niet gesproken dus aan boord van de Dokter Wagemaker konden we mooi bijkletsen. Eenmaal op het eiland fietsten we richting de eerste stop; Oudeschild. Er stond een straf windje dus het was nog best doortrappen. Vanaf het begin was het meteen al lachen, gieren en brullen. Totdat Daan gevloerd werd door een vliegje, welke het nodig vond om plaats te nemen achter in zijn keel. Hierdoor ging hij even slecht. Gelukkig waren we al bijna bij de haven van Oudeschild zodat we daar onze eerste pitstop konden houden. Onder het genot van een lekkere kop koffie ijskoud Texels biertje (we waren er immers toch) keken we uit over de haven. Het weer begon ietwat druilerig te worden en we moesten een klein beetje de tijd in de gaten houden, dus we gingen gauw weer door naar de volgende stop: De Cocksdorp.

Hiervoor moesten we een ruime 25 kilometer over de oostkust van Texel fietsen. de weg voerde ons grotendeels over de dijk waarbij we uitzicht hadden over de Waddenzee. Er zaten enkele venijnige klimmetjes tussen, die nog gemener werden doordat we elkaar uitdaagden om zo snel mogelijk naar boven te fietsen. Op de racefiets al pittig maar op de stadsfiets helemaal zwaar. Niemand wilde zich natuurlijk laten kennen dus we fietsten op sommige stukken alsof ons leven er vanaf hing. Hier en daar laste we een korte stop in met een Kodak-fotomomentje. Niet te lang echter, want pas bij De Cocksdorp zou de eerstvolgende échte stop zijn. De vuurtoren was al in de verte te zien en kwam langzaam maar zeker steeds dichterbij. Uiteindelijk kwamen we aan bij het Torenrestaurant; een klein tentje met uitzicht over de duinen aan de ene kant en de zee aan de andere kant. Ter plaatse genoten we van een heerlijk glaasje fris lekker koud biertje en een borrelhapje. Pas in Den Burg zouden we een hapje gaan eten maar het zou nog even duren voordat we daar aan zouden komen. Nu dus even de ergste trek stillen met een klein bittergarnituurtje. Kleiner kon dit bittergarnituurtje overigens niet; tip aan het restaurant om in het vervolg toch iets grotere porties te gaan serveren.

Tijd om er weer vandoor te gaan. We zouden beginnen aan het mooiste gedeelte van de tocht. Door het duinachtige landschap van de Krim fietsten we weer richting het zuiden. Inmiddels viel er een zachte miezerige regen, maar dat deerde niet. Het landschap was mooi en de praatjes waren niet van de lucht. Zo nu en dan werden we verrast door een overstekende fazant. Leuk om deze ook eens in het wild te zien, in plaats van als afbeelding op een fles whisky. Bij iedereen begonnen de benen inmiddels steeds voller te lopen en de buiken steeds leger. We konden dan ook niet wachten om in Den Burg aan tafel te gaan. Het stuk wat we tussen De Cocksdorp en Den Burg moesten fietsen was ook weer een ruime 20 kilometer. Met een tempo van gemiddeld 18 kilometer per uur duurde het dus een ruim uurtje voordat we in Den Burg waren aangekomen. Eenmaal in Den Burg moesten we nog even op zoek naar het restaurant waar we hadden gereserveerd; Taveerne de 12 Balcken. Deze was echter zo gevonden zodat we onze honger konden gaan stillen.

Een prijsuitreiking (de winnaar van dit jaar was ik overigens…ruimschoots!) en een heerlijk diner (en een aantal biertjes) verder was het tijd om weer richting de Texelse boot te gaan fietsen. We waren op tijd vertrokken zodat we ook op tijd bij de veerboot aan zouden komen. Het laatste stukje zou zo’n 10 kilometer fietsen zijn. Na een ruim half uurtje trappen kwamen we dan ook aan bij de veerhaven. Hier moesten we nog even wachten op de vertrekkende boot, zodat we nog een stuk richting de Mokbaai zijn gaan lopen. Eenmaal aan boord van de boot richting Den Helder namen we nog een laatste kop koffie laatste Texels biertje. Eenmaal weer aan vaste wal fietste we richting mijn huis alwaar we nog even kort na hebben gezeten.

Een fanastische micro-adventure samen met vrienden; ik kan het iedereen aanraden. Het hoeft niet altijd extreem of zwaar te zijn. Probeer het is uit. Ik kan in ieder geval niet wachten tot het volgende DaNiWiSe-uitje. Mij benieuwen wat we dan weer bedenken.

De statistieken:

Afstand: 53,73 km
Verstreken tijd: 5:44:59
Duur: 3:43:40
Bewogen duur: 2:52:55
Tempo: 4:10/km
Bewogen tempo: 3:13/km
Gemiddelde snelheid: 14,4 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 18,6 km/u
Maximum snelheid: 37,7 km/u
Hoogte winst/verlies: 100m/110m

#StravaProveIt:

Foto’s:

 Video’s:

(Rondje Texel overview via Relive.cc)

Vond je dit verslag leuk om te lezen? Praat mee in de reacties hieronder en deel dit verslag via een van onderstaande links. Op de hoogte blijven van mijn activiteiten? Like dan mijn Facebook-pagina.