Tri Grand Prix Zandvoort

Circuitpark Zandvoort; voor mij als autosport-liefhebber blijft dit toch een soort ‘Holy Ground’. Ik heb er al diverse malen mogen hardlopen en fietsen. Een triathlon heb ik er echter nog niet mogen doen, tot nu!

Zondag 15 juni 2019 stond de Tri Grand Prix Zandvoort op het programma. Tijdens deze Olympic Distance moet er 1,5 kilometer gezwommen worden in zee, 40 kilometer worden gefietst over het legendarische circuit en tot slot 10 kilometer worden hardgelopen over de boulevard met een finish op start/finish van het circuit. Over een aantal weken (7 juli 2019) staat Challenge Roth op het programma dus deze wedstrijd leek me een mooie gelegenheid om eens te testen hoe we ervoor staan qua trainingen.

Ik was, samen met Yada en Eva, op tijd van huis weg gegaan zodat ik eenmaal op Circuitpark Zandvoort op mijn gemak kon inchecken en sfeer proeven. Het was prachtig weer en het circuit lag er mooi bij. Omdat transitie-zone 1 en 2 op verschillende locaties waren was het even rommelig; ik wilde uiteraard voorkomen dat er benodigde spullen op de verkeerde plek kwamen te liggen. Nadat ik alles had ingechecked, wat foto’s had genomen en me inmiddels ook had omgekleed was het tijd om naar het strand te gaan, alwaar de zwemstart plaats zou vinden. Ik ging op de fiets, Yada en Eva kwamen lopend achter mij aan. Nadat ik tot slot mijn fiets had ingechecked schoot het inmiddels toch wel op met de tijd. Zelfs zo erg dat ik serieus moest doorlopen om op tijd bij de zwemstart te zijn. Dit bleek namelijk nog een kleine 1,5 kilometer lopen over het strand. Eenmaal ter plaatse was ik echt net op tijd want ik kon direct het water in; de triathlon was begonnen.

Het water was prima te doen. Ik had natuurlijk mijn wetsuit aan maar ik hoefde totaal niet te wennen aan de temperatuur. Dit was mijn eerste keer in het open water dit seizoen en dan ook nog eens in zee; iets wat niet heel vaak meer voorkomt. Ik had op het strand de nodige kwallen zien liggen dus ik was in het begin wat voorzichtig maar eenmaal door de branding heen was ik dit snel vergeten en kwam ik al snel lekker in mijn slag. De zee was best ruig wat het navigeren lastig maakte; door de hoge golven kon ik de gele boei (welke het finishpunt markeerde) niet goed zien. Tijdens het zwemmen had ik niet echt besef of ik nu heel erg hard ging of juist langzaam; zolang ik maar achter de andere triathleten aan ging vond ik het prima. Op een gegeven moment werd de gele boei steeds duidelijker te zien, maar zorgde een tweede boei op het strand voor wat verwarring. Ik was in de veronderstelling dat de verste boei gerond moest worden dus bleef doorzwemmen, totdat al snel een boot van de reddingsbrigade op mij af kwam. Deze wisten me te vertellen dat de verste boei was afgedreven door de wind en ik me naar het strand moest begeven; ik was er al! Dat ging sneller dan gedacht! Door de hoge golven liet ik me naar het strand brengen en binnen 30 minuten had ik alweer zand onder mijn voeten. Daar stonden Yada en Eva ook al om me aan te moedigen. Op naar T1.

De eerste wissel ging redelijk soepel. Het was best een stukje lopen de strandgang op richting de fietsen. Ik kreeg mijn wetsuit makkelijk uit en ik zat al snel op de fiets. De temperatuur voelde aangenaam en ik had er zin in om met de tijdritfiets op het circuit te fietsen. Na enkele bochten richting het circuit zag ik mijn startnummerband om m’n stuur hangen; deze was ik vergeten om te doen. ‘Kak’, dacht ik. Snel gestopt, alsnog omgedaan en full speed langs de pitboxen richting start/finish om aan mijn bike-split te beginnen. Ik heb al vaker gefietst op het circuit maar vandaag was veruit de tofste ervaring. Elk rondje vloog voorbij voor mijn gevoel en ik kon met gemak een gemiddelde van boven de 30 kilometer per uur volhouden. Vooral het rechte stuk op start/finish en de Tarzanbocht die daarop volgde waren een geweldige belevenis. Tegen het einde van het fietsonderdeel kreeg ik wat buikkramp op de fiets; iets wat ik nog wel herkende van Challenge Almere. Voor mijn gevoel heb ik ruimschoots gedronken en ook voldoende gels genomen, dus ik baalde uiteraard een beetje. ‘Als het lopen dan maar niet net zo beroerd gaat als toen’, dacht ik nog. De kramp zette echter niet door. Onder het aanmoedigen van Eva, die inmiddels langs de baan stond, maakte ik de laatste paar rondjes af.

De tweede wissel ging een stuk rommeliger. Ik kon namelijk mijn plek niet vinden. Ik had van te voren goed gekeken waar ik moest zijn maar ik leek er nu meerdere malen voorbij te lopen. Uiteindelijk bleek iemand zijn fiets verkeerd te hebben opgehangen waardoor ik mijn nummer niet kon zien. Lekker dan. Ik probeerde me niet uit het veld te laten slaan door deze kostbare tijdverspilling en deed mijn hardloopschoenen aan. Ondanks de lichte buikkramp kon ik aardig mijn tempo lopen dus ik had me voorgenomen dat vol te houden zolang het ging. Zowaar verdween de buikkramp langzaam. Wel kreeg ik het steeds warmer. Ondanks het late tijdstip (het was inmiddels al 18:00 geweest) deed de zon nog lekker zijn werk. Er was slechts 1 drankpost over het hele loopgedeelte en werden er geen sponsen uitgedeeld. Dit miste ik wel. Toch ging het lopen voorspoedig. Yada en Eva stonden ook hier weer langs het parcours aan te moedigen. Dit werkt toch wel motiverend; je hebt altijd wel een punt om naar uit te kijken. Zo ging de eerste lus voorbij en na de tweede lus mocht ik al afbuigen richting de finish; welke stond opgebouwd op het rechte stuk van Circuitpark Zandvoort. Na een kort eindsprintje liep ik onder de boog door in een tijd van 2:36:31. Zowiezo een PR omdat dit mijn eerste triathlon over de olympische afstand is maar een extra PR omdat mijn snelste kwart triathlon (met 1 kilometer zwemmen in plaats van 1,5 kilometer) ook in 2:36 was. Al met al wel tevreden dus!

Nu nog een paar weken te gaan en dan staat Challenge Roth op het programma. Als dat net zo lekker gaat als vandaag dan hoor je mij zeker niet klagen. Ik kijk er naar uit.

De statistieken: 

Swim split:

Afstand: 1.608m
Duur: 00:28:03
Bewogen duur:  00:26:43
Gemiddeld tempo: 1:45 min/100 m
Gemiddelde snelheid: 3,4 km/u
Totaal aantal slagen: 824
Gemiddelde slagsnelheid: 29 slagen/min
SWOLF: 39

Officiele Mylaps tijd: 00:30:51

Tijd overgang T1: 00:02:27

Bike split:

Afstand: 39,48 km
Duur: 1:11:34
Bewogen duur: 1:11:05
Tempo: 1:49/km
Bewogen tempo: 1:48/km
Gemiddelde snelheid: 33,1 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 33,3 km/u
Maximum snelheid: 51,3 km/u
Hoogte winst/verlies: 270m/282m
Gemiddelde hartslag: 153 bpm
Hoogste hartslag: 165 bpm

Officiele Mylaps tijd: 01:11:44

Tijd overgang T2: 00:05:50

Run split:

Afstand: 8,39 km
Duur: 00:45:42
Bewogen duur: 00:45:19
Tempo: 5:27/km
Bewogen tempo: 5:24/km
Gemiddelde snelheid: 11,0 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 11,1 km/u
Maximum snelheid: 13,4 km/u
Hoogte winst/verlies: 42m/38m
Gemiddelde cadans: 153 stappen per minuut
Hoogste cadans: 167 stappen per minuut
Gemiddelde hartslag: 172 bpm
Hoogste hartslag: 180 bpm

Officiele Mylaps tijd: 00:45:41

Totalen: 

Afstand: 50,40 km
Duur:  2:36:02
Positie totaal klassement: 123e van de 178 deelnemers
Positie leeftijdscategorie: 47 van de 54 mannen <40

Officiele Mylaps tijd: 02:36:31

Official timing by:

Official timingpartner

#StravaProveIt:



Foto’s:

Vond je dit leuk om te lezen? Praat mee in de reacties hieronder en deel dit bericht via een van onderstaande links. Op de hoogte blijven van mijn activiteiten? Like dan mijn Facebook-pagina.