Ondanks dat het praktisch een thuiswedstrijd is, heb ik deze halve marathon nog nooit eerder gelopen. Het parcours ken ik als geen ander; de binnenstad, Willemsoord, de boulevard, Huisduinen; ik heb er al wat kilometers afgelegd. Ik keek er dan ook naar uit om deze halve marathon te lopen als onderdeel van Challenge The Half 2016; mijn fundraisingsproject voor Stichting Ambulance Wens Nederland. Ik had als doel om een (redelijk) snelle tijd neer te zetten; aanvankelijk hoopte ik om onder de 1:51:00 uit te komen. Het feit dat de voorbereidingen niet ideaal waren en ik de dag ervoor erg laat in bed lag in verband met een feestje maakte dit doel niet echt haalbaar, zodat ik het doel bijstelde om maar in ieder geval onder de 2 uur te finishen.

Het parcours:

De Halve van Den Helder kenmerkt zich door een afwisselend parcours. Je start op Willemsoord; karakteristiek door zijn oude gebouwen. Van daaruit loop je richting de haven Den Helder uit. Over fietspaden langs veel groen loop je vervolgens richting Huisduinen. Eenmaal in Huisduinen loop je richting Fort Erfprins; een marine-basis. Een unieke ervaring want normaliter is dit verboden terrein. Eenmaal Fort Erfprins uitlopende loop je terug onder de dijk richting Fort Kijkduin om daar de dijk (boulevard) op te draaien. Dan is het nog zo’n ruime 5 kilometer voordat je aankomt bij Veerhuis Lands End. De laatste kilometers gaan richting de Postbrug en van daaruit loop je weer naar Willemsoord om te finishen.

Het verslag:

Zondag 11 april 2016. Ondanks dat het een relatief korte nacht was (ik had de avond ervoor namelijk een feestje van een vriend), stond ik redelijk fris op. De Ironman van Zuid Afrika werd ook gelopen deze dag, dus ik zette de computer aan om te kijken wat Neerlands hoop, Bas van Diederen en Mark Oude Bennink, er vanaf bracht. Lekker broodje jam en een kopje thee erbij; heerlijk wakker worden. Het beloofde een mooie dag te worden; zonnig en weinig wind. Nog even een lekker warme douche en dan ben ik er helemaal klaar voor…

Om 11:00 waren Stefan en Rob aangekomen. Na even te hebben bijgepraat was het tijd om naar Willemsoord te gaan. Mijn vrouw bracht ons even weg met de auto. Eenmaal ter plaatse viel het ons op dat het best nog wel frisjes was, ondanks dat het zonnetje al aardig scheen. Richting de hal waar we ons om konden kleden kwam ik Jan Zuidam tegen; net als ik lid van de Facebook-groep Triathlon-liefhebbers. Jan heeft zich ook ingeschreven voor de Challenge Almere dus het was leuk elkaar te ontmoeten en op deze manier even bij te kletsen. Vereerd was ik met Jan zijn donatie voor mijn fundraising (nogmaals bedankt Jan!). Na een kort praatje was het toch echt tijd om ons om te gaan kleden.

Deze loop is minder massaal dan bijvoorbeeld de Halve van Egmond of de Dam tot Dam loop. Het was dan ook goed te doen om een plekje te vinden om ons om te kleden en klaar te maken. Nadat we onze tassen hadden ingeleverd op de daarvoor bestemde plek liepen we rustig richting de start. Ik kwam er gelukkig op tijd achter dat mijn zonnebril nog in mijn tas zat, zodat ik deze nog even snel kon halen. Achteraf maar goed ook, want de zonnebril was wel nodig op deze geweldige dag. In het startvak nog even de laatste selfies genomen en we waren klaar voor de start. Wel stonden we helemaal achteraan wat niet heel gunstig bleek.

Het startschot klonk. We liepen helemaal aan de rechterkant van het lopersveld, waardoor het lastig was om links in te halen. Dan maar via de rechterkant, maar we moesten wel opletten dat we niet met onze voet bleven hangen achter de dranghekken. Over Willemsoord liepen we via het marine-museum (onder een onderzeeër door) richting de Westgracht. Rob werd nog een paar keer geteisterd door een losse veter en ik merkte dat ik last had van mijn compressie-tubes, iets wat ik nog niet eerder heb gehad. Eenmaal mijn tubes omlaag geschoven liep het beter. Stefan ging als een speer. Ondanks dat ik op een schema liep van 5:20 / 5:10 de kilometer ging Stefan sneller dan ons. Al heel snel had ik door dat het niet verstandig was om mee te gaan; de kans op stuk lopen was naar mijn idee net even te groot. Rob en ik bleven bij elkaar en zochten een tempo op van 5:20 / 5:30 per kilometer; een tempo wat voor ons beiden prima te doen was.

Langs de kant stonden een hoop bekenden, wat het lopen extra leuk maakte. Op elk stuk waar ik langskwam werd ik wel aangemoedigd door vrienden en kennissen. Het was rond het 5 kilometerpunt dat ik er achter kwam dat ik mijn Airmax neusspreider was vergeten in te doen; door de warmte was het wat drukkend wat je merkte met ademhalen. Na het plaatsen van de Airmax ging het ademen een stuk beter en liep het net dat beetje prettiger. Op het 7 kilometerpunt was het tijd voor het eerste gelletje. Zo liepen we richting Fort Erfprins; een marine-basis. Het tempo wat we liepen was nog steeds prima uit te houden. Bij Fort Erfprins kwam ik Casper Duin tegen; journalist van de Helderse Courant. Ten tijde van DH2TX2013 heeft hij mij regelmatig geinterviewd. Het was leuk om hem weer eens te spreken.

Eenmaal Fort Erfprins uit liepen we richting de dijk, maar eerst moesten we nog een pittig klimmetje maken. Ik ben goed bekend met dit stuk van het parcours dus ik wist precies op welke wijze ik de klim moest bedwingen. Rustig omhoog, niet gek laten maken. Eenmaal boven ging het weer heuvelafwaarts dus de verloren tijd kon op die manier weer wat teruggepakt worden. Op de dijk hadden we een heel flauw windje schuin in de rug, terwijl hier en daar mensen stonden die ons aanmoedigden. Het was heerlijk loopweer en het uitzicht over het Marsdiep en Texel was fantastisch. Het tempo was ook hier nog steeds verbazingwekkend goed vol te houden. Het was bij kilometer 19 dat Rob aangaf iets terug te moeten zakken. Wel jammer, want het was tof geweest om net als in Egmond weer samen te finishen.

De laatste kilometers zijn altijd het zwaarst. Ook hier weer. Net op het moment dat je denkt dat je er bijna bent, moest er nog een lus gemaakt worden. Hier was ik van te voren al voor gewaarschuwd, maar de finish was toch ineens weer verder dan ik dacht. Toch liep ik al snel richting Willemsoord, waar ik nog een bekende tegenkwam. Eenmaal op Willemsoord lukte het mij om een korte eindsprint te trekken richting finish. Langs de kant stonden mijn vrouw, mijn dochter, Bianca en Stefan (die inmiddels al gefinished was). Het geeft altijd net even die extra boost als je over de finish wordt gejuiched. Ook hoorde ik de speaker mijn naam al omroepen. Ik kwam de finish over met een tijd van 1:53:52: een nieuw PR op de halve marathon. Voor mijn gevoel heb ik zeer behouden gelopen en ik was ook niet stuk toen ik over de finish kwam. Ik ben dan ook redelijk content met dit resultaat. Rob kwam een minuutje later over de finish en was dan ook ruim binnen de 2 uur binnen. Stefan bleek een tijd van 1:44:11 te hebben gelopen, wat een retescherpe tijd is. Respect daarvoor.

Dit keer geen patatje achteraf, maar een heerlijke chocolade-melk en een Texelse Skuumkoppe op een terrasje. Het was een geweldige dag met een geslaagde run. Deze loop geeft me genoeg vertrouwen voor de rest van het seizoen. Mijn piekmoment komt in september, tijdens de Challenge Almere. Tot die tijd kan ik werken aan mijn conditie, techniek en duurvermogen. Hopelijk komen er nog wat meetmomenten tussendoor, zodat ik kan zien welke progressie ik maak richting de halve triathlon. To be continued.

De statistieken:

Afstand: 21,13km
Duur: 01:53:52
Bewogen duur: 01:53:52
Tempo: 05:23 min/km
Bewogen tempo: 05:23 min/km
Gemiddelde snelheid: 11.1 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 11,1 km/u
Maximum snelheid: 16,4 km/u
Hoogte winst/verlies: 35m/34m
Gemiddelde cadans: 155 stappen per minuut
Hoogste cadans: 175 stappen per minuut
Gemiddelde hartslag: 179 bpm
Hoogste hartslag: 198 bpm

Official timing by:

#StravaProveIt: 

Foto’s:

Onderdeel van ‘Challenge The Half 2016’.
Challenge The Half 2016 wordt mogelijk gemaakt door:

Vond je dit verslag leuk om te lezen? Praat mee in de reacties hieronder en deel dit verslag via een van onderstaande links. Op de hoogte blijven van mijn activiteiten? Like dan mijn Facebook-pagina.