In de eerste week van de maand juli organiseerde de plaatselijke atletiekvereniging, SV Noordkop, de Halve Marathon Driedaagse; 3 wedstrijden verdeeld over 3 dagen. Elke wedstrijd heeft een afstand van respectievelijk 6, 7 en 8 kilometer; bij elkaar opgeteld is dit een halve marathon. De tijden van de losse wedstrijden worden na de derde dag bij elkaar opgeteld en dat is dan ook de eindtijd welke telt voor het eindklassement.

Daar deze wedstrijden voor mij praktisch om de hoek gehouden worden en het perfect aansluit bij Challenge The Half 2016 leek het mij leuk om hieraan mee te doen. Het was echter bijna een maand terug dat ik voor het laatst gelopen heb, dus ik had vooraf niet de illusie dat er PR’s gebroken zouden gaan worden. De Halve Marathon van Den Helder heb ik gelopen in een tijd van 1 uur en 53 minuten. In beginsel was het in ieder geval mijn doel om hier met de totaaltijd van de Halve Marathon Driedaagse onder te komen.

Het verslag:

Dag 1, 6km strandloop:

De eerste dag zou er 6 kilometer over het strand worden gelopen, in 3 lussen van 2 kilometer. Omdat dit de eerste dag was, moest ik me eerst nog inschrijven. Dit was echter zo geregeld. Ik kwam direct Raymond Koen tegen; vriend en ‘coach’. Hij stelde voor om een inlooprondje te gaan doen. Dit was een goed idee, ik kon dan ook meteen even kijken hoe de route precies zou lopen. De eerste kilometer ging over het strand, waardoor het een zware loop beloofde te worden. Het was namelijk hoog water, waardoor er door het zeer mulle zand gelopen moest worden. Daarnaast kreeg ik direct al natte voeten van het hoog opkomende water. Aan het einde van de eerste kilometer moesten we via de strandopgang de duinen in. Vervolgens liep de tweede kilometer door de duinen weer richting het beginpunt, alwaar je via een klimmetje over de duinen weer richting het strand ging. Het werd me meteen duidelijk dat het geen makkelijk rondje ging worden, ondanks dat het maar 6 kilometer was.

De start was meteen om 19:30. Ik had een mooi plekje aan de zijkant bemachtigd zodat ik redelijk vrij kon lopen. De snelle jongens waren direct verdwenen. Ik wilde me niet opblazen op het strand dus ging niet voluit. De eerste keer het strand af richting de duinen ging wel, maar deze klim door het mulle zand was echt loodzwaar. Eenmaal op het asfalt liep het vele malen beter en kon ik de verloren tijd weer een klein beetje goed maken. Het weer was goed; niet te warm en droog. Wel stond er een pittige wind. Het eerste rondje zat er voor mijn gevoel redelijk snel op, al was de klim richting het strand best wel pittig. Eenmaal boven werd je direct gezandstraald doordat de wind het zand alle kanten op blies. Tijdens het tweede rondje kreeg ik steken in mijn zij; mijn hartslag was ook torenhoog. De combinatie van het lopen over het strand, de zware klimmetjes eiste al redelijk snel zijn tol. Weer een klein beetje gas terug op het strand en op die manier de steken weg laten trekken. Eenmaal weer op het asfalt in de duinen ging het wel weer en kon ik weer versnellen. Op naar het laatste rondje. Weer de zware klim naar boven richting het mulle strand. Doordat het strand hier en daar al wat aangetrapt was kon ik wat beter mijn weg vinden door het zand maar het bleef waardeloos. Ook de laatste keer de strandopgang over was zwaar; zo slecht heb ik een strand nog nooit meegemaakt. En dan heb ik met de Halve van Egmond en de Zandvoort Circuit Run toch wel wat stranden achter de kiezen. De laatste kilometer door de duinen ging wel weer ok en ook de laatste klim naar de finish was redelijk te doen. Eenmaal bovenaan moest ik niet linksaf het strand op maar kon ik rechtdoor naar de finish. Eenmaal over de finish plofde ik even in het zand om wat bij te trekken. Wat was dit pittig zeg. Dag 1 zit erop. Mijn Garmin gaf een tijd aan van 32:46 maar de officiële finishtijd die door de organisatie is genoteerd staat op 33:30. Wil ik op een totaaltijd van onder de 1:53:00 komen betekend dit dat ik de volgende twee dagen een tempo van 5:00 per kilometer moet gaan lopen. Mij benieuwen of dat ook gaat lukken…

Dag 2, 7km wegloop:

Op de tweede dag stond er een wegloop van 7 kilometer op het programma. De route ging over het asfalt van de heuvelachtige duinen. Waar ik gister met de auto heenging, was ik vandaag samen met Raymond met de fiets. Ter plaatse gingen we weer een warming up rondje lopen. Eenmaal terug van dit rondje waren er nog slechts 5 minuten tot de start dus ik ging weer een mooi plekje uitzoeken in het startveld. Daar kwam ik een oude bekende tegen (uit m’n zwemtijd DH2TX2013) dus we stonden even een mooi praatje te houden. Voordat ik het wist klonk het startschot echter al en liepen we de strandafslag over richting de duinen. Het asfalt lag mij beter dan het mulle zand van de dag ervoor. De eerste paar kilometers gingen dan ook wel aardig. Ik kon een tempo aanhouden van onder de 5:00 de kilometer. Het heuvelachtige parcours was toch iets zwaarder dan ik dacht. Ik kom hier ook regelmatig voor mijn lange duurlopen, maar dan ligt het tempo toch ietsje lager. Ik merkte al snel dat het hogere tempo in combinatie met de duinen een pittige combinatie was. Ik kreeg op een gegeven moment last van mijn buik (te kort op het lopen nog gegeten) waardoor het steeds lastiger werd mijn pace vol te kunnen houden. Ik maakte gretig gebruik van de afdalingen maar vooral de klimmetjes braken me op een gegeven moment op, waardoor mijn tempo instortte. Ik had gehoopt met een gemiddelde van 5:00 per kilometer te kunnen lopen, maar dit was gelet op alle omstandigheden even te veel gevraagd. De laatste kilometer liep Raymond (die knap derde was geworden) mee en voorzag me van kleine tips, waardoor ik ook deze loop weer heb ‘overleefd’. Tot nu toe vallen mijn resultaten eerlijk gezegd een klein beetje tegen voor mijn gevoel. Aan de andere kant is het parcours zwaarder dan ik had gedacht; dit had ik een beetje onderschat. De laatste dag staat er een crossrun van 8km op het programma. Met 2 kilometer door het bos, 3 kilometer door de duinen (met 3 klimmetjes) en een ruime kilometer over het strand (met waarschijnlijk weer mul zand) maak ik me geen illusies. Het beloofd weer een pittige loop te worden.

Dag 3, 8km crossloop:

Ik had me voorgenomen om voor dag 3 iets beter voor de dag te komen. Zo zou ik even goed op mijn voeding letten, zodat ik niet weer last van mijn maag zou krijgen tijdens het lopen. Ook zou ik iets eerder heengaan zodat ik wat meer op mijn gemak de warming-up kon doen. Helaas verliep deze dag alles anders. S’middags moest mijn vrouw namelijk noodgedwongen naar de Eerste Hulp van het ziekenhuis. Direct uit het werk ben ik naar haar toe gegaan. Gelukkig mocht zij iets na zeven uur s’avonds weer naar huis, maar het zag er naar uit dat ik niet op tijd aan de start kon verschijnen van de laatste dag. Dit gaf een dubbel gevoel; vooropgesteld gaat het gezin voorop, maar ergens toch ook wel jammer dat ik de Halve Marathon Driedaagse niet kon afmaken en dus ook niet in het eindklassement opgenomen zou worden. Ik speelde nog even met het idee om de route op een later tijdstip te gaan doen, maar dat was toch anders. In overleg met mijn vrouw ben ik toch maar naar de start gegaan, om te kijken of ik nog kon aansluiten. Met de auto ben ik naar het strand gereden, alwaar ik nog een stuk moest lopen om bij de start te komen. Vanaf de parkeerplaats kon ik in de verte de groep lopers richting het bos zien vertrekken. Ik ben met ferme pas richting de start gerend. Dat was dan maar mijn warming-up. Eenmaal ter plaatse stond de klok al op een ruime 6 minuten; dat was mijn achterstand op de rest. De organisatie gaf echter aan dat ik nog mocht starten dus ik ben direct op weg gegaan.

Wat volgde was een eenzame loop. De groep lopers was nergens meer te bekennen. Gelukkig stonden de vrijwilligers nog op hun post om de route aan te geven, zodat ik er zeker van was dat ik op het parcours bleef. Eenmaal bij het bos aangekomen snelde de eerste lopers mij al tegemoet. Dit betekende dat zij al een ruime 3 kilometer voorsprong op mij hadden. In het bos zelf stond de route niet aangegeven en er waren ook geen vrijwilligers te bekennen. Ook waren er geen andere lopers te zien. Ik ben derhalve even gestopt om de route, welke op internet stond, op mijn telefoon op te zoeken. Al navigerend met mijn telefoon vervolgde ik mijn weg door het bos. Het was een klamme avond dus het was wel even lekker om door de schaduw van het bos te lopen. Ik liep ook met een andere mindset dan de dagen ervoor. Tijd was niet belangrijk. Het gevoel dat ik kán lopen, dat ik leef, dat ik gezond ben, overheerste. Ik verwelkomde de pijntjes in mijn kuiten en het prikkende zweet in mijn ogen. Het mocht er allemaal zijn. De verse geur van het bos en het getjilp van de vogels op de achtergrond. Natuurlijk; sporten is mijn passie, ik doe het graag. Maar ik besefte me ook weer even al te goed dat ik dit doe om mij in te zetten voor Stichting Ambulance Wens Nederland. Ik moest denken aan mensen met een laatste wens; nog één keer naar het bos, voordat het nooit meer kan. Ik heb de luxe om elke dag naar het bos te gaan, als ik wil. Door de ellende van mijn vrouw komen deze gedachten soms veel dichterbij dan ik zou willen. Ondanks de warmte schoten bij deze gedachten de rillingen over mijn rug.

Voordat ik het wist liep ik het bos alweer uit, waar iemand van de organisatie stond; de achterwacht. Hij fietste een stuk met me mee om me op die manier over de juiste route te begeleiden. Dit was zeer welkom. Na een klein stukje vals plat werd ik de duinen ingestuurd, waar ik werd getrakteerd op ferme klimmetjes. Ik vond het allemaal prima. Het uitzicht was prachtig en ik liet me niet gek maken. Finishen zal ik. In de verte was er een groepje lopers te zien, welke steeds dichterbij kwam. Ik liep kennelijk in op de achterste lopers. Voordat ik het wist liep ik er pal achter. Omdat het duinpad erg smal was ben ik er een tijde achter blijven hangen. Ik vond het niet netjes om ze op een ‘brute’ manier voorbij te snellen. Op een stuk waar het pad weer wat breder werd ben ik ze voorbij gelopen en weer op mijn eigen tempo doorgegaan. Na nog wat pittige klimmen en dalen liep ik richting het strand. Hier en daar stonden vrijwilligers die mij met applaus en aanmoedigingen op weg hielpen.

Eenmaal op het strand zag ik dat het laag water was. Hier was ik erg blij mee, omdat ik nu door de verharde branding kon lopen. Dit liep veel beter dan het mulle zand van de eerste dag. In de verte zag ik nog een loper. Ik had een mooi mikpunt en zag weer dat ik steeds dichterbij kwam. De strandopgang was er veel sneller dan ik had verwacht. Nog één zware klim en dan op naar de finish. Bovenop de duin stond Raymond mij op te wachten, samen met Jan-Arie en Djoao; twee anderen die ik ken van de baantraining. Zij behoorde tot de eerste finishers. Ze waren me tegemoet gelopen om mij tijdens de laatste kilometer naar de finish te vergezellen. Tijdens deze laatste kilometer passeerde ik ook de loper welke ik al op het strand zag. Ik zou dus niet helemaal als laatste finishen, ondanks mijn grote achterstand. Al had me dit niets uitgemaakt. Ik vond het al heel wat dat ik überhaupt kon finishen. Na nog een keer de klim over de duin te hebben gemaakt liep ik het strand naar beneden richting de finish. De tijd op de klok heb ik niet gezien maar ik hoorde omroeper zeggen dat ik net aan binnen het uur ben gefinisht. Mijn Garmin gaf een tijd aan van 52:50. Als ik hier de 6 minuten achterstand bij optel zou dat inderdaad wel kunnen. De tijd doet er ook niet toe. Ik was blij dat ik het had gehaald. Ondanks dat het allemaal tegenzat en ik zeker niet het tempo heb gelopen wat ik had gehoopt voelde deze laatste loop toch als een overwinning.

Bij de finish kreeg ik een mooie beker. Deze gaat een mooi plekje krijgen bij mijn andere medailles. Een beker met een verhaal. Een verhaal over tegenslagen en doorzettingsvermogen. Een beker, welke ik opdraag aan mijn vrouw. Helaas weet zij als geen ander wat tegenslagen zijn. Maar als er iemand is op deze wereld met doorzettingsvermogen, dan is zij het wel. Ze vind het altijd maar naar als ik het zeg maar deze vrouw is een voorbeeld voor mij. Lieverd; I love u. Thanx for letting me do this run.

Statistieken dag 1: (6km strandloop)

Afstand: 5,55km
Duur: 00:33:02
Bewogen duur: 00:32:46
Tempo: 5:57 min/km
Bewogen tempo: 05:54 min/km
Gemiddelde snelheid: 10.1 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 10,2 km/u
Maximum snelheid: 15,2 km/u
Hoogte winst/verlies: 68m/56m
Gemiddelde cadans: 148 stappen per minuut
Hoogste cadans: 208 stappen per minuut
Gemiddelde hartslag: 185 bpm
Hoogste hartslag: 196 bpm

Officiële tijd SV Noordkop: 33:30, 64e van de 87.

Statistieken dag 2 (7km wegloop):

Afstand: 7,31km
Duur: 00:38:19
Bewogen duur: 00:37:43
Tempo: 05:15 min/km
Bewogen tempo: 05:10 min/km
Gemiddelde snelheid: 11,4 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 11,6 km/u
Maximum snelheid: 15,4 km/u
Hoogte winst/verlies: 58m/44m
Gemiddelde cadans: 153 stappen per minuut
Hoogste cadans: 249 stappen per minuut
Gemiddelde hartslag: 188 bpm
Hoogste hartslag: 203 bpm

Officiële tijd SV Noordkop: 38:22, 64e van de 94.
Stand na de 2e dag: 1:11:25

Statistieken dag 3 (8km crossloop):

Afstand: 8,44km
Duur: 00:52:50
Bewogen duur: 00:51:25
Tempo: 06:16 min/km
Bewogen tempo: 06:05 min/km
Gemiddelde snelheid: 9,6 km/u
Gemiddelde bewegingsnelheid: 9,9 km/u
Maximum snelheid: 15,00 km/u
Hoogte winst/verlies: 77m/71m
Gemiddelde cadans: 147 stappen per minuut
Hoogste cadans: 165 stappen per minuut
Gemiddelde hartslag: 183 bpm
Hoogste hartslag: 193 bpm

Officiële tijd SV Noordkop: 59:52, 84e van de 88.
Eindtijd na 3e dag: 2:11:17

Official timing by:

#StravaProveIt:

Foto’s:

Foto’s gemaakt door s.v. Noordkop atletiek en mijzelf.

Onderdeel van ‘Challenge The Half 2016’.
Challenge The Half 2016 wordt mogelijk gemaakt door:

Vond je dit verslag leuk om te lezen? Praat mee in de reacties hieronder en deel dit verslag via een van onderstaande links. Op de hoogte blijven van mijn activiteiten? Like dan mijn Facebook-pagina.